Kees was gepensioneerd militair en hij had werkelijk overal verstand van, zo leek het. Zo vulde hij nu al zeven jaar de aangifte inkomstenbelasting van Wilma en Gert in. Dat deed hij goed, want het echtpaar had in die periode nog nooit een aanslag ontvangen. Volgens Kees was er echter meer mogelijk. Aftrekposten moesten er komen. Hypotheekrente zou leiden tot een belastingteruggaaf. Een eigen woning, daar hadden Wilma en haar partner nog nooit over nagedacht. Dat was iets voor mensen uit een andere klasse. Toch bleef de onbezoldigd adviseur aandringen. Hij had zelfs al een object op het oog: geen huis, maar een woonboot. Prachtig gelegen in het hartje van de stad. Kort geleden opgeknapt en voorzien van een splinternieuwe keuken. De vraagprijs was € 175.000, maar daar kon volgens Kees zeker 15% vanaf. Als Wilma en Gert dat wilden, kon hij de onderhandelingen wel doen. En zo geschiedde. En weer bleek Kees het bij het rechte eind te hebben. De verkoper ging akkoord met slechts € 150.000. Een schijntje! In de koopakte werd er opgenomen dat de deal ongedaan kon worden gemaakt als Wilma en Gert geen hypotheek zouden krijgen. Een formaliteit, volgens Kees. Hij had al uitgerekend dat een lening van € 150.000 geen probleem zou opleveren. Bij de eerste hypotheekverstrekker kregen Wilma en Gert echter nul op het rekest. En zo volgden er nog drie afwijzingen. Ondertussen was de termijn voor ontbinding van de koopovereenkomst verstreken. Ondanks de ‘hulp’ van Kees kregen Gert en Wilma de financiering niet rond. De verkoper maakte aanspraak op de contractuele boete van 10% en werd door de rechtbank in het gelijk gesteld. Het prijskaartje voor de vriendendienst van Kees bedroeg exact € 15.000.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten